یک مصوبه و چهار اعتراف
تاریخ انتشار: ۱۲ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۹۹۳۵۴۷
خلاصه چندخطی مصوبه
۱- هیأتی هفت‌نفره (۵ دولتمرد + نمایندگان رؤسای مجلس و قوه قضائیه) تشکیل شد تا اموال غیرمنقول مازاد دولت را بفروشد یا تبدیل به احسن کند، همچنین از شر طرح‌های عمرانی نیمه‌کاره خلاص شود و از محل عواید این کارها بخشی از هزینه‌های بودجه‌ای را پوشش دهد.
۲- هیأت، خودش، ضوابط انجام کار را صرفاً در چارچوب مصوبه مولدسازی و بدون توجه به قوانین و مقررات موجود وضع می‌کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
۳- در حالی که استنکاف از اجرای مصوبات هیأت، جرم‌انگاری و برای آن مجازات در نظر گرفته شده است، اعضای هیأت و مجریان تصمیمات آنها از هر گونه تعقیب قضایی مصونیت خواهند داشت.
حالا ببینیم تن دادن سران قوا به امضای چنین مصوبه‌ای متضمن اعتراف و اذعان آنان به چه واقعیت‌هایی است؟
اعتراف نخست
کیفیت قوانین و مقررات موجود در حوزه فروش و مدیریت اموال دولتی چنان پایین است که اگر اراده واقعی برای واگذاری این اموال و نیاز ضروری به عواید حاصل از از آنها وجود داشته باشد، این قوانین و مقررات به کار نمی‌آیند.
چرا؟
چون هنگام تصویب آنها، بیم جلوگیری از بروز مفاسد چنان غلبه داشته که کارآمدی چندان مورد توجه قرار نگرفته؛ در نتیجه، آنچه به تصویب رسیده چنان دست‌وپاگیر است که اجرایی نیست. بنابراین یا باید از خیر واگذاری گذشت یا آن را دور زد.
اعتراف دوم: مسیر قانونگذاری در کشور چنان نامطمئن و غیرقابل پیش‌بینی است که مدیریت اجرایی و بدنه کارشناسی کشور حتی برای اصلاح و روزآمدکردن قوانینی که ناکارمدی‌شان به اثبات رسیده است، حاضر نیست ریسک ارائه لایحه به مجلس را پذیرفت.
چرا؟
زیرا نظام انتخاباتی معیوب، فقدان تحزب و ناکارمدی ساختار درونی پارلمان، سبب شده است مجلس تحت تأثیر لابی‌ها و جو رسانه‌ای قرار گیرد و از نگاه کارشناسی دور شود.
فقدان شفافیت در روند قانونگذاری و نبود ضوابط مدیریت تعارض منافع، نیز میزان نااطمینانی را درباره مجلس بالا برده است.
اینها در حالی است که مجلس ایران برخلاف بسیاری از پارلمان‌ها، جز در مورد لایحه بودجه (اصل ۵۲ قانون اساسی) و ایجاد بار مالی برای دولت (اصل ۷۵) با محدودیتی در دستکاری لوایح روبه‌رو نیست و از سوی دیگر، نمایندگان در همه موضوعات به جز بودجه می‌توانند به جای لایحه، طرح ارائه دهند.
اعتراف سوم: قوه قضائیه با ورود به حیطه صلاحیت تشخیصی مدیران و کیفری کردن امور اداری، ابتکار عمل و جرئت تصمیم‌گیری را از بدنه اجرایی کشور گرفته است؛ بنابراین اگر بخواهیم کار مهمی را در نظام اداری کشور به سرانجام برسانیم باید به مجریان آن امان‌نامه داد.
البته ناگفته نماند قوه قضائیه تنها مقصر این ماجرا نیست؛ وقتی جناح‌ها و رسانه‌ها سر هرچیز نامربوطی متقاضی ورود مدعی‌العموم می‌شوند، خودشان جرم‌های خیالی وضع می‌کنند، گشاده‌دستانه رقیب یا مخالف خود را به اعمال مجرمانه متهم و اشد مجازات را درخواست می‌کنند، نتیجه همین می‌شود.
نکته طنز پیش‌بینی مصونیت قضایی برای هیأت مولدسازی در این است که قانونگذاری درباره شیوه مولدسازی نیز به خود این هیأت واگذار شده است. کسی باید از تعقیب قضائی بترسد که صرفاً مجری قانون به شمار می‌رود و نگران است عمل او در مقام اجرا را منطبق با قانون ارزیابی کنند؛ اما هیأتی که به استناد بند ۲_۶ مصوبه قرار است خودش آیین‌نامه‌ها و دستورالعمل‌های مولدسازی را به تصویب برساند و هر وقت هم خواست آنها را تغییر دهد چرا باید نگران تعقیب قضایی باشد؟
پاسخ این پرسش را باید در زیاده‌روی‌هایی که در تفسیر موسع قوانین کیفری به ضرر متهمان می‌شود، جُست. یعنی تدوین‌کنندگان و تصویب‌کنندگان این مصوبه پذیرفته‌اند با وجود آنکه ریش و قیچی را دست اعضای هیأت مولدسازی داده‌اند، روزی که نوبت به برخورد با سلطان مولدسازی فرارسد، ممکن است به استناد تفسیر موسع از جرایم، این اشخاص تحت تعقیب قرار بگیرند.
اعتراف چهارم: نافرمانی اداری چنان در بدنه اجرایی کشور نهادینه شده است که اموال مازاد دولت را جز با تشکیل هیأتی با اختیارات ویژه فراقانونی نمی‌توان شناسایی کرد و به فروش رساند. به عبارت دیگر، بدنه دولت، اموال دولت را از چشم دولت پنهان می‌کند یا با بهانه‌تراشی از واگذاری آنها جلوگیری می‌کند؛ چرا که منافع سازمانی را بر منافع کلان دولت ارجح می‌داند و سنگ‌اندازی در این مسیر را نشان باعرضگی قلمداد می‌کند، درست مانند مؤدی‌ای که فرار مالیاتی خود را نشانه زرنگی می‌داند.
پی‌نوشت ۱: فرض یادداشت حاضر این است که پیش‌نویس مصوبه با انگیزه سوئی، روی میز «شورای عالی هماهنگی اقتصادی سران قوا» قرار نگرفته است و کسانی نخواسته‌اند برای بازتولید رانت‌ها و مفاسد خصوصی‌سازی‌ها و واگذاری‌های بی‌آبروشده سابق، از سران سه قوه امضای طلایی دریافت کنند. اگر فرض سوءنیت در نظر گرفته شود، به چارچوب تحلیلی دیگری برای خوانش بین سطور مصوبه مولدسازی نیاز است.
پی‌نوشت ۲: داوری درباره محتوای مصوبه، صلاحیت مرجع تصویب‌کننده آن و پیامدهای اجرای مصوبه خارج از موضوع این نوشتار است.
*دانشجوی دکتری حقوق عمومی دانشگاه علامه طباطبائی
پژوهش پژوهش سیاسی ۰ نفرمنبع: ایرنا
کلیدواژه: مجلس شورای اسلامی خصوصی سازی شورای عالی هماهنگی اقتصادی سران قوا مجلس شورای اسلامی خصوصی سازی شورای عالی هماهنگی اقتصادی سران قوا قوانین و مقررات
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۹۹۳۵۴۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نادری با جدایی ری از تهران مخالفت کرد
به گزارش خبرگزاری مهر، «احمد نادری» نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس و عضو هیأت‌رییسه مجلس شورای اسلامی، در فضای مجازی نسبت به خبر جدایی ری از تهران واکنش نشان داد و با این طرح مخالفت کرد.
نادری خواهان جلوگیری از هرگونه جابه‌جایی در محدوده جغرافیایی فعلی شهرستان ری و بخش‌های پنج گانه آن، محدوده فرودگاه امام خمینی (ره) و همچنین منطقه ویژه اقتصادی ری شد.
این عضو هیأت‌رییسه مجلس با تاکید بر هویت تاریخی، تمدنی و مذهبی ری به خسارت‌های ناشی از ایجاد تغییرات در جغرافیای سیاسی این شهرستان اشاره کرده و از به وجودآمدن نارضایتی‌های مردمی ساکنین و اهالی این شهرستان ابراز نگرانی کرد و به همراه برخی دیگر از نمایندگان این حوزه انتخابیه طی نامه‌ای از وزیر کشور خواسته‌اند تا وضعیت این شهرستان در تقسیمات کشوری همچنان به صورت فعلی مانده و ری جزیی از استان تهران مرکزی باقی بماند.
کد خبر 6091127
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور